انواع ویندوز سرور

ویندوز سرور با توجه به اینکه با هدف ارائه‌ی خدمات به کسب‌وکارها طراحی شده است، شامل تعداد زیادی نرم‌افزار سازمانی می‌شود. این نرم‌افزارها یا به‌گفته‌ی مایکروسافت سیستم‌عامل‌ها، هرکدام کاربردها و نقش‌های مجزایی دارند که به آن اصطلاحاً «Role» گفته می‌شود. برای مثال، چند نمونه از سرویس‌های ویندوز سرور که بیشتر سازمان‌ها از استفاده می‌کنند، عبارت‌اند‌از:

• اکتیو دایرکتوری (Active Directory): به‌طور خلاصه اکتیو دایرکتوری سرویس مدیریت کاربران درون یک شبکه است که امکان تعریف سطح دسترسی و مجوز کاربران، دسترسی به فایل‌ها و پرینترهای اشتراک گذاشته‌شده در شبکه و… را برای مدیر شبکه فراهم می‌کند.
• DHCP: سرور DHCP یا Dynamic Host Configuration Protocol درواقع، پروتکلی است که فرایند آدرس‌دهی به کامپیوترها و دستگاه‌هایی که به شبکه متصل می‌شوند را در سرور مدیریت می‌کند. برای مثال، معمولاً مودم‌های وایرلس خانگی در مقیاس کوچک از پس این فرایند برمی‌آیند؛ اما در حوزه‌های سازمانی و کسب‌وکارها که تعداد دستگاه‌ها بسیار بیشتر است، می‌توان از عملکرد فوق‌العاده‌ی DHCP در ویندوز سرور بهره‌مند شد.
• فایل و ذخیره‌سازی: ایجاد سروری مخصوص فایل در شرکت‌ها یکی دیگر از موارد رایج راه‌اندازی سرور است. چنین سروری به سازمان اجازه می‌دهد داده‌های مهم را در محلی متمرکز نگه‌داری کند و مجوز دسترسی به هر فایل را مشخص کند.
• سرویس‌های پرینت: اگر کسب‌وکاری چندین پرینتر درسراسر ساختمان دارد، پیکربندی هرکدام به‌صورت جداگانه برای کارکنان آی‌تی دشوار است و زمان زیادی به‌خود اختصاص می‌دهد، به‌خصوص اگر بعداز مدتی مجدداً بخواهند تغییراتی در آن اعمال کنند باید یکی‌یکی سراغ همه‌ی پرینترها بروند؛ بنابراین، راه‌اندازی یک سرور پرینت باعث می‌شود کامپیوترها به‌سادگی پرینترها را شناسایی کنند.
• سرویس‌های به‌روزرسانی ویندوز: کسب‌کارها اغلب نمی‌خواهند همه‌ی به‌روزرسانی‌های ویندوز فوراً اعمال شوند. بنابراین، با راه‌اندازی سروری به‌عنوان کنترل‌کننده‌ی به‌روزرسانی ویندوز، می‌توان به‌روزرسانی تمام کامپیوترهای درون شبکه را مدیریت کرد و قوانین خاصی را برای نحوه عملکرد آن پیکربندی کرد.

این موارد تنها بخش کوچکی از نقش‌های سرور است که ویندوز سرور دراختیار مدیران قرار می‌دهد. سازمان‌ها با توجه به اندازه و حجم کاری که انجام می‌دهند ممکن است یک یا چندین سرور جداگانه راه‌اندازی کنند و هرکدام از این نقش‌ها را در بین آن‌ها تقسیم کنند. این موضوع علاوه‌بر تسهیل مدیریت سرور، امنیت شبکه را نیز بالاتر می‌برد.

اکثر افراد درباره‌ی حداکثر ظرفیت حافظه‌ی رمی که می‌توانند در رایانه خود قرار دهند، نگرانی ندارند. درواقع، ازنظر عملی، نسخه‌ی ۶۴ بیتی ویندوز ۱۰ پرو امکان پشتیبانی از ۲ ترابایت رم را دارد. درحالی‌که، اغلب کاربران بیشتر از ۳۲ گیگابایت رم روی کامپیوتر نیاز ندارند؛ بنابراین، نصب یک ترابایت رم دور از بحث است.

اما، دانستن این موضوع از آن جهت اهمیت پیدا می‌کند که با توجه به شباهت اساسی ویندوز دسکتاپ و ویندوز سرور، می‌توان حدس زد که یک ویندوز سرور تا ۲ ترابایت رم را پشتیبانی می‌کند. علاوه‌براین، ویندوز سرور امکان پشتیبانی از ۶۴ سوکت CPU را دارد که بسیار بزرگ‌تر از دو سوکتی است که ویندوز ۱۰ پرو پشتیبانی می‌کند. ازسویی دیگر، سیستم‌عامل سرور در استفاده از سخت‌افزار بهره‌وری بیشتری نسبت‌به سیستم‌عامل دسکتاپ دارد.

شاید عجیب به‌نظر برسد؛ اما، دلایل خوبی برای پشتیبانی از این مقدار سخت‌افزار وجود دارد. سرور می‌تواند عملکردهای مهمی را برای صدها کاربر در یک سازمان فراهم کند پس توان بالا در چنان سطحی نه‌تنها طبیعی است بلکه ضرورت خواهد داشت.

برای مثال، سروری که چندین ماشین مجازی را راه‌اندازی می‌کند به رم زیادی احتیاج دارد تا بتواند به‌طور هم‌زمان عملکرد روان و سریعی داشته باشد. برای مثال، برخی کسب‌وکارها تعداد محدودی سرور خریداری می‌کنند و با نصب ماشین‌های مجازی با ویندوز سرور، آن‌ها را به بخش‌های کوچک‌تری تبدیل می‌کنند تا سرویس‌های مختلفی را مدیریت کنند.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ویندوز سرور محدوده‌ی وسیع‌تر در اتصالات شبکه است. اتصالات شبکه در ویندوز دسکتاپ بین ۱۰ تا ۲۰ عدد محدود است؛ درحالی‌که، ویندوز سرور با توجه به سخت‌افزار موجود روی سرور، بسیار بیشتر از ۲۰ عدد اتصال در شبکه را پشتیبانی می‌کند.

علاوه‌براین، همانطورکه انتظار می‌رود، ویندوز سرور ویژگی‌های اصلی کاربری مانند Command Prompt و ابزار مدیریتی سیستم‌عامل و شبکه را حفظ می‌کند؛ اما، بسیاری از ویژگی‌های مناسب کاربری عمومی (به‌خصوص سرگرمی) درون ویندوز دسکتاپ جایی ندارند.

برای مثال، در ویندوز سرور ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ خبری از مایکروسافت استور و کورتانا و سایر ویژگی‌های جدید ویندوز ۱۰ نیست، حتی در ویندوز سرور ۲۰۱۹ کاربر باید به‌صورت جداگانه اپلیکیشن مایکروسافت اج را دانلود کند.

ویندوز سرور امکان ورود به حساب کاربری مایکروسافت را نیز به کاربر نخواهد داد. زیرا، این دسته از سیستم‌عامل‌ها برای استفاده سازمانی طراحی شدند و در آن محیط نیازی به ابزار کاربران معمولی نخواهد بود. ازسویی دیگر، اگر کاربر برخی از اپلیکیشن‌ها را نصب کند، درصورت تلاش برای اجرا با شکست مواجه خواهد شد. زیرا، اپلیکیشن قبل‌از اجرا نسخه‌ی سیستم‌عامل را بررسی می‌کند و اگر روی ویندوز سرور نصب شده باشد، فرایند اجرا را مختل خواهد کرد.

به‌طور کلی، ویندوز سرور به‌صورت پیش‌فرض بسته‌تر است. این سیستم‌عامل تا چندی پیش، همچنان از مرورگر اینترنت اکسپلورر در حالت پیش‌فرض استفاده می‌کرد و حتی تنظیمات امنیتی آن نیز محدودتر از حالت معمول است که کاملاً قابل درک است. زیرا، هزینه‌ی درمعرض خطر قرار گرفتن یک سرور بسیار بیشتراز یک کامپیوتر است.

در طول سال‌های گذشته مایکروسافت نسخه‌های مختلفی از ویندوز سرور ارائه کرده است و همچنان برای آن‌ها به‌روزرسانی منتشر می‌کند. سیستم‌عامل‌های ویندوز سرور در آغاز با نام Windows NT Servers در دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی (دهه ۱۳۷۰ خورشیدی) در ورژن‌های مختلف تا آغاز سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹ خ.) منتشر شدند.

نسخه‌ی اصلی ویندوز ان‌تی سرور در سال ۱۹۹۳ میلادی (۱۳۷۲ خ.) با نام Windows NT Advanced Server 3.1 دردسترس مشتریان قرار گرفت. این ویندوز سرور ۳۲ بیتی سرآغاز تکامل ویندوز سرور بود.

بعداز آن، نسخه‌ی بعدی یعنی Windows NT Server 3.5 در سال ۱۹۹۴ میلادی (۱۳۷۳ خ.) روانه‌ی بازار شد. عملکرد سرور در این نسخه به‌گونه‌ای بهبود یافت تا از اتصال متقابل با سیستم‌های دارای یونیکس و Novell NetWare پشتیبانی کند، زیرا در آن زمان سرورهای Novell و یونیکس بیشتر رایج و استاندارد بودند و ویندوز NT سرور تنها با این رویکرد می‌توانست در بازار رقابت کند. قابلیت اتصال متقابل به این معنا بود که سرورهای دارای سیستم‌عامل ویندوز می‌توانستند در شبکه‌ی موجود درحال اجرا روی یونیکس یا ناول، همکاری کنند.

سپس ویندوز سرور NT 3.51 با بهبود در اجرا و چند ویژگی کاربردی منتشر شد و بعداز آن با انتشار نسخه‌ی ۴٫۰ ویندوز سرور NT تغییرات بنیادی در این سیستم‌عامل مشهودتر شد. یکی از اجزای مهم این نسخه، ارائه‌ی نسخه‌ی جدید Microsoft Internet Information Services یا همان IIS است. سرویس IIS درحال‌حاضر به‌عنوان محبوب‌ترین نرم‌افزار مدیریت وب سرور در جهان شناخته می‌شود و در مقام دوم Apache HTTP Server قرار می‌گیرد، هرچند تا سال ۲۰۱۸ میلادی (۱۳۹۷ خ.) آپاچی در جایگاه اول قرار داشت.

ویندوز سرور NT، سرویس‌های جدیدی را دربر می‌گرفت تا با شبکه‌های پیچیده‌تر سازگار باشد و همین امر منجربه انتشار ویندوز سرور NT 4.0 Enterprise در سال ۱۹۹۷ میلادی (۱۳۷۶ خ.) شد. سرویس‌های Microsoft Transaction Server و Message Queue نیز برای تعامل با شبکه‌های شلوغ بهبود یافتند. همچنین، به‌روزرسانی‌ها توانایی مدیریت گروهی سیستم‌عامل سرورها و یکپارچه‌سازی سرویس‌های رمزنگاری کلیدعمومی را فراهم کردند.

درنهایت، در سال ۱۹۹۸ میلادی (۱۳۷۷ خ.) ویندوز سرور NT 4.0 Terminal منتشر شد که آخرین بهینه‌سازی‌ها را برای این سری سیستم‌عامل فراهم کرد. برای مثال، پلی برای اپلیکیشن‌های ۱۶ بیتی DOS برای برقراری ارتباط با محیط‌های دسکتاپ ۳۲ بیتی تعبیه کرد.

تکامل ویندوز سرور با آغاز هزاره‌ی جدید هم‌زمان شد. در سال ۲۰۰۰ میلادی در نخستین حرکت، نام سیستم‌عامل‌های سرور مایکروسافت تغییر کرد و NT که مخفف New Technology بود از آن حذف شد و ویندوز سرور ۲۰۰۰ منتشر شد و از آن پس، هر نسخه‌ی جدید با توجه به سال انتشار نام‌گذاری شد.

ویندوز سرور ۲۰۰۰ قدم‌های اولیه‌ی بسیاری از ویژگی‌های سیستم‌عامل که امروزه همچنان کاربرد دارند را برداشت. ازجمله:

• پشتیبانی از XML
• ساخت Active Server Pages
• Active Directory برای احراز هویت کاربران

این نسخه، ویرایش‌های مختلفی نیز ارائه می‌کرد که هرکدام برای سرورهای متفاوتی کاربرد داشتند و شامل Advanced Server و Datacenter و ویندوز سرور Standard می‌شدند. آخرین به‌روزرسانی این سیستم‌عامل در سال ۲۰۰۵ منتشر شد.

نسخه ویندوز سرور ۲۰۰۳ R2 در سال ۲۰۰۵ میلادی (۱۳۸۴) به‌عنوان ارتقای رایگان برای ویندوز سرور ۲۰۰۳ دردسترس قرار گرفت. به‌محض این‌که این نسخه روانه‌ی بازار شد تمام فروش ویندوز سرور ۲۰۰۳ را به‌خود اختصاص داد.

نسخه ویندوز سرور ۲۰۰۳ R2 بر بهبود امنیت به‌خصوص در بخش احراز هویت کاربر متمرکز بود که برپایه اکتیو دایرکتوری طراحی شده بود و تا به امروز نیز اساس فرایند احراز هویت کاربر را تشکیل می‌دهد. نسخه‌ی R2 همچنین، ویژگی جدید Active Directory Federation Service را شامل می‌شد. این قابلیت، انعطاف بیشتری در مدیریت مجوزهای سرور برای مدیران شبکه، مانند توانایی درنظر گرفتن دستگاه‌های خارجی در زمان فعال‌کردن مجوزهای شناسایی یگانه (single sign-on)، فراهم می‌کرد.

ارتقاء Active Directory همچنین ویژگی جدید Aplication Mode را به آن اضافه کرد. این قابلیت امکان دسترسی به اپلیکیشن‌های شخص ثالث را بدون طی تمام مراحل احراز هویت برای نرم‌افزار خارجی به کاربر می‌دهد به‌شرط آنکه کاربران ازطریق افزونه‌ی اکتیو دایرکتوری تأیید شده باشند.

دیگر بخش امنیتی نسخه R2 ویژگی Security Configuration Wizard نام دارد که توانایی تعریف سیاست‌های امنیتی برای گروهی از کامپیوترها را فراهم می‌کند. علاوه‌براین، ویندوز سرور ۲۰۰۳ R2 فرایند فشرده‌سازی فایل را بهینه‌سازی کرد تا انتقال فایل‌ها و روند کپی هم‌زمان چندگانه را ممکن کند.

نسخه ویندوز سرور Server Core درواقع، ویرایشی از ویندوز سرور ۲۰۰۸ است که در زمان نصب در بین گزینه‌های پیشنهادی برای اولین‌بار اضافه شد. درواقع، از آن زمان به بعد سیستم‌عامل ویندوز سرور به دو دسته Server Core و Desktop Experience تبدیل شد که هرکدام دارای ویرایش‌های استاندارد، پیشرفته و پایگاه‌داده هستند.

همان‌طورکه پیش‌تر گفته شد تبدیل ویرایش‌های مختلف ویندوز سرور اعم‌از استاندارد به پیشرفته یا پایگاه‌داده با خرید لایسنس ویندوز سرور مدنظر پشتیبانی می‌شود؛ اما تبدیل ویندوز سرور Server Core به Desktop Experience شدنی نیست.

ویندوز سرور Server Core ویرایشی از ویندوز سرور با رابط کاربری مبتنی‌بر خط فرمان و بدون رابط کاربری گرافیکی است. چنین تغییری در سطح مدیران سرور مزیت‌هایی دارد که ازجمله می‌توان به کاهش محسوس مصرف منابع سخت‌افزاری اشاره کرد و البته، برای خوشامدگویی به افرادی درنظر گرفت که بیشتر با محیط سیستم‌عامل‌های یونیکس و لینوکس آشنا بودند و همین‌امر می‌توانست ویندوز سرور مایکروسافت را به محصول رقابتی‌تری تبدیل کند.

ازسویی دیگر، انتخاب گزینه‌ی ویندوز سرور Core نصب بخشی از نقش‌های مشخص سرور را انجام می‌دهد تا علاوه‌بر کاهش مصرف منابع، افزایش امنیت را نیز به‌همراه داشته باشد. برای مثال، سرور DNS به مرورگر Internet Explorer نیازی ندارد، زیرا وبگردی ازطریق سرور DNS از لحاظ امنیتی منطقی نیست.

بنابراین، وقتی برای اولین بار ویندوز سرور Server Core را راه‌اندازی می‌کنید با نمایی مواجه خواهید شد که در آن خبری از دسکتاپ نیست، منوی استارتی وجود ندارد، Windows Explorer و نوار وظیفه نیز مشاهده نمی‌شود و تا چشم کار می‌کند پنجره Command Prompt دیده می‌شود.

چنین محیطی برای مدیران حرفه‌ای طراحی شده است و مناسب هر کاربری نیست؛ اما کاربران معمولی نیز همچنان می‌توانند با استفاده از ابزار Windows Server 2008 MMC ویندوز سرور Core را به‌وسیله‌ی سیستم دیگری مدیریت کنند، فقط باید این ابزار را روی ویندوز سرور ۲۰۰۸ با رابط کاربری گرافیکی یا حتی ویندوز دسکتاپ معمولی مانند ویستا نصب و پیکربندی کنند و سرور Core را به‌وسیله‌ی آن مدیریت کنند.

فهرست بخش‌های دارای رابط کاربری گرافیکی که در ویندوز سرور Server Code حذف شدند، شامل موارد زیر می‌شوند:

• پوسته دسکتاپ Windows Explorer و هر ویژگی سازگار با آن مانند تم‌ها
• تمام کنسول‌های MMC
• تمام امکانات کنترل پنل به‌جز Regional And Language Options (دستور Intl.cpl) و Date And Time (دستور timedate.cpl)
• هرگونه موتور رندرینگ کدهای HTML مثل اینترنت اکسپلورر و HTML Help
• ویندوز مِیل
• ویندوز مدیا پلیر
• اکثر ابزارهای جانبی نظیر Paint، Calculator و Wordpad

افزون‌براین‌ها، فریم‌ورک .NET نیز در ویندوز سرور Core وجود ندارد؛ بنابراین، راه‌اندازی کدهای مدیریت‌شده نیز پشتیبانی نمی‌شود. به‌طور خلاصه، هر اپلیکیشن دارای رابط کاربری گرافیکی که وابسته به فریم‌ورک .NET یا پوسته‌ی Explorer.exe باشد، در ویندوز سرور Core قابل اجرا نیست.

نسخه ویندوز سرور ۲۰۱۹ در اکتبر سال ۲۰۱۸ میلادی (۱۳۹۷) همراه چندین ویژگی جدید و مهم معرفی شد تا پاسخگوی نیاز روبه رشد حوزه‌ی شبکه باشد. ازجمله تغییرات مشهود در ویندوز سرور ۲۰۱۹ می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نرم‌افزار Windows Admin Center: مرکز مدیریت ویندوز که قبلاً Project Honolulu نامیده می‌شد، نرم‌افزاری تحت‌وب که برای ارائه یک مکان مرکزی برای مدیریت سرور طراحی شده است. این برنامه شامل ابزارهای وسیعی می‌شود که مدیران شبکه به‌صورت روزانه با آن‌ها سروکار دارند. درمیان آن‌ها مدیریت پیکربندی، نظارت بر عملکرد و مدیریت سرویس‌های فعال روی سرورهای مختلف وجود دارند.برنامه Windows Admin Center می‌تواند همراه ویندوز سرور ۲۰۱۹ به‌کارگیری شود؛ البته، این برنامه با ویندوز سرور ۲۰۱۶ و ویندوز سرور ۲۰۱۲ R2 نیز سازگار است. علاوه‌براین، مرکز مدیریت ویندوز حتی از سرورهایی که سیستم‌عامل‌های مختلف دارند نیز پشتیبانی می‌کند.
• فناوری Hyperconverged Infrastructure (HCI): مایکروسافت از زمان ظهور Hyper-V در نسخه ویندوز سرور ۲۰۰۸ بیشتر به‌سمت مجازی‌سازی حرکت کرد. از‌این‌رو، آخرین نسخه‌ی منتشر شده تمام بهبودهای ماشین مجازی از زمان اولین نسخه را دربر می‌گیرد که آن را تبدیل به یک HCI (زیرساخت فراهمگرا) واقعی می‌کند.ویژگی‌های فناوری HCI به مدیران شبکه امکان می‌دهد سرویس‌های مجازی را آسان‌تر و حتی بدون ازدسترس خارج‌کردن سیستم، مدیریت کنند. علاوه‌براین، حتی‌می‌توان منابعی که از ماشین‌های مجازی پشتیبانی می‌کنند را به‌طور خودکار تنظیم کرد و مدیریت را بازهم آسان‌تر کرد. فناوری HCI در ویندوز سرور ۲۰۱۹ قادر است علاوه‌بر مراکز داده‌ای به‌صورت نرم‌افزاری تعریف‌شده، مشتریان آن‌ها را نیز پشتیبانی کند.

• قابلیت WSL: زیرسیستم ویندوز برای لینوکس (Windows Subsystem for Linux) به‌منظور اجرای برنامه‌های رابط کاربری گرافیکی لینوکس روی ویندوز طراحی شده است. البته، حتی قبل‌از انتشار نسخه ویندوز سرور ۲۰۱۹ نیز این امکان وجود داشت. هرچند، مایکروسافت یک زیرسیستم بومی سازگار با لینوکس به نام Shielded VMs for Linux طراحی کرد. این قابلیت به‌کارگیری برنامه‌های لینوکس در محیط ویندوز را آسان کرد.
• قابلیت Microsoft Defender ATP: امنیت سایبری یکی از نگرانی‌های عمده‌ی سازمان‌ها است، به‌ویژه با درنظر گرفتن تهدیدهای مداوم پیشرفته در سازمان‌هایی که سرویس‌دهی همیشگی دارند. این حملات می‌توانند بسیاری از نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس را با استفاده از حملات مهندسی اجتماعی مانند ایجاد پروفایل جعلی در رسانه‌های اجتماعی، Whaling و Spear Phishing راه‌هایی برای دستیابی و ورود به شبکه، پشت‌سر بگذارند.بدین ترتیب، داشتن سیستم حفاظت پیشرفته (ATP) برای حفظ داده‌ها و سیستم‌ها ضرورت پیدا می‌کند. مایکروسافت با درک این موضوع در بازار، MDATP یا همان Microsoft Defender Advanced Threat Protection را به‌عنوان بخشی از ویندوز سرور ۲۰۱۹ دردسترس کاربران قرار داد.قابلیت مایکروسافت ATP فراتر از نظارت‌ فعالیت‌های مشکوک حساب‌های کاربری می‌رود. این برنامه‌ی امنیتی درواقع، فعالیت‌های کاربران را ردیابی می‌کند، از ایجاد تغییر غیرمجاز در فایل‌های گزارش جلوگیری به‌عمل می‌آورد و به‌صورت خودکار حملات موجود را مورد تحقیق و بررسی قرار می‌دهد؛ همچنین، گزینه‌هایی برای اصلاح نقص‌های احتمالی ارائه می‌کند.
• نسخه‌ی جدید Server Core: ویرایش Server Core ابتدا در نسخه ویندوز سرور ۲۰۰۸ معرفی شد که گزینه‌ای درهنگام نصب دراختیار کاربر قرار می‌داد تا ویرایش نصب سبک‌تری از ویندوز سرور را انجام دهد که منجربه حذف رابط کاربری گرافیکی و برخی ویژگی‌های غیرضروری آن می‌شد.مایکروسافت در نسخه ویندوز سرور ۲۰۱۹ ویرایش Server Core را بازهم کوچک‌تر کرده است، طوری که انتخاب آن گزینه برای نصب ۵۰ درصد از نصب ویندوز سرور ۲۰۱۹ با ویژگی‌های رابط کاربری گرافیکی فضا نیاز دارد.کاهش در اندازه‌ی سیستم‌عامل روی بهره‌وری کانتینر موجود برای ارائه‌ی نرم‌افزار به دستگاه‌های متعلق به کاربر نیز تأثیرگذار خواهد بود. با‌این‌حال، بهره‌وری کانتینرها با وجود کاهش سربار، همچنان امنیت لازم را برای نرم‌افزار حفظ می‌کنند.

نسخه ویندوز سرور ۲۰۲۲ با بهبود برخی عملکردها و همچنین حذف تعدادی از عملکردهای ویندوز سرور منتشر شد؛ اما بهبودهای امنیتی در این نسخه یکی از بخش‌های مهم به‌حساب می‌آید.

• بهبود امنیت: بعد از معرفی ATP در ویندوز سرور ۲۰۱۹، نسخه ویندوز سرور ۲۰۲۲ فرصتی برای بهبود بیشتر امنیت فراهم کرده است که شامل Hardware root-of-trust، حفاظت از فرم‌ور و VBS یا Virtualization Based Security می‌شود.
• ذخیره‌سازی و مدیریت ابری: با گسترش روزافزون محبوبیت سرویس‌های ابری، مدیریت ابری و ذخیره‌سازی ابری اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. بهینه‌سازی‌هایی نظیر Hybrid Clouds با FOD در ویندوز سرور ۲۰۱۹ انجام شدند و اکنون ویندوز سرور ۲۰۲۲ مدیریت و ذخیره‌سازی ابری بهبودیافته را ازطریق ابزار مدیریت محیط Azure-Arc و Store Migration Service فراهم می‌کند. این ابزار فرایند انتقال سرورها بین ابرها و ماشین‌های مجازی را بسیار آسان می‌کنند.

نسخه ویندوز سرور ۲۰۲۲ در چهار ویرایش منتشر شده است که شامل Essentials، Standard، Datacenter و Azure Datacenter می‌شود.