یادداشت/از عدم دسترسی صنعتگران صنایع دستی به بازارهای بزرگ تا کمبود حمایت های مالی از هنرمندان

یادداشت اختصاصی پایگاه خبری سکایی نیوز – صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان یکی از جلوه‌های فرهنگی و هنری ارزشمند کشور عزیزمان ایران است که نقاط قوت و ضعف های خاص خود را دارد .

تنوع و غنای فرهنگی بی‌نظیر صنایع دستی با کیفیت بالا و حاصل مهارت‌های دستی بدون استفاده از هیچگونه دستگاهی و بکارگیری از مواد اولیه بومی توسط دوستداران محیط زیست در استان از ویژگیهای صنایع دستی سرزمین نخل و آفتاب است.

این استان دارای مجموعه‌ای متنوع از صنایع دستی است، از جمله سوزن‌دوزی، حصیربافی، سفالگری، قالی‌بافی، و جواهرسازی.

بسیاری از صنایع دستی این استان ریشه در تاریخ و فرهنگ غنی منطقه دارند و بیانگر هویت فرهنگی مردم سیستان و بلوچستان هستند.

بسیاری از صنایع دستی استان با استفاده از مواد اولیه بومی و طبیعی مانند حصیر، پشم، و خاک رس تولید می‌شوند که استفاده از مواد طبیعی و روش‌های تولید سنتی معمولاً کم‌ترین آسیب را به محیط زیست وارد می‌کند.

صنایع دستی سیستان و بلوچستان به دلیل زیبایی و منحصر به فرد بودن خود، گردشگران بسیاری را جذب می‌کند و می‌تواند به توسعه صنعت گردشگری منطقه کمک کند.

و اما نقاط ضعف صنایع دستی سیستان و بلوچستان از عدم دسترسی به بازارهای بزرگ گرفته تا کمبود آموزش های تخصصی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

بسیاری از هنرمندان محلی به بازارهای بزرگ و فرصت‌های فروش دسترسی ندارند که باعث محدودیت در فروش محصولاتشان می‌شود و نیز بسیاری از تولیدکنندگان با تکنیک‌های بازاریابی مدرن و استفاده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی برای فروش آشنا نیستند.

کمبود حمایت‌های مالی از طرف دولت نیز به خوبی در صنایع دستی استان احساس می شود که هنرمندان محلی اغلب با کمبود سرمایه و حمایت‌های مالی مواجه هستند که توسعه و رشد کسب‌وکارهای صنایع دستی را دشوار می‌کند.

کمبود زیرساخت‌های مناسب مانند کارگاه‌های مجهز و فضای نمایشگاهی باعث می‌شود تا هنرمندان نتوانند به درستی محصولات خود را تولید و عرضه کنند.

کمبود آموزش‌های تخصصی و نبود آموزش‌های تخصصی و حرفه‌ای در زمینه تکنیک‌ها و روش‌های مدرن تولید می‌تواند باعث شود که مهارت‌های هنرمندان به طور کامل به نسل‌های جدید منتقل نشود.

عدم حمایت از کارآموزان زنگ‌ خطری برای صنایع دستی مان است و امکان کمرنگ شدن صنایع دستی استان با اینهمه زیبایی می باشد که نیاز به برنامه‌های حمایتی برای آموزش و انتقال دانش به کارآموزان وجود دارد تا بتوانند هنرهای سنتی را ادامه دهند.

محصولات صنایع دستی اغلب با تولیدات صنعتی و وارداتی ارزان‌تر رقابت می‌کنند که می‌تواند بازار را برای تولیدکنندگان محلی سخت کند.

تغییرات در سلیقه مصرف‌کنندگان و گرایش به محصولات مدرن و صنعتی ممکن است بازار صنایع دستی را تحت تاثیر قرار دهد.

با توجه به نقاط قوت و ضعف فوق، می‌توان نتیجه گرفت که با ارائه حمایت‌های مناسب، آموزش‌های تخصصی، و توسعه بازاریابی مدرن، می‌توان به تقویت و پایداری صنایع دستی سیستان و بلوچستان کمک کرد.

الهه خشاوه