توسعه هیچ گونه جای پایی برای نقش آفرینی معاندین و مخالفان نمی گذارد

تهران - استاندار پیشین سیستان و بلوچستان گفت: این را باید بدانیم و مردم هم می دانند که توسعه هیچ گونه جای پایی برای نقش آفرینی معاندین و مخالفان نمی گذارد، آن ها از توسعه نگرانند، زیرا توسعه ای که به رفاه منجر شود، رضایت به همراه بیاورد و توسعه ای که تفاوت در زیست را زمینه ساز شود در او بذر آلوده دیگر رویش ندارد. آن ها نگران این بخش موضوع هستند.

به گزارش پایگاه خبری سکایی نیوز به نقل از دیار عیار ، ما نباید بگذاریم که طرح ها جنبه فرسایشی به خود بگیرد. هر طرح که زمان‌بر شود و در زمان منطقی به نتیجه منجر نشود و آثار آن بر مردم نمایان نگردد، ارزش اجتماعی خود را به تدریج از دست می دهد و خسارت‌های تورم زا هم به دنبال خواهد داشت، چون هر بخشی از پروژه ها می تواند به تولید ثروت منتج شود. هر حرکتی که منتج به کاهش منافع، مشارکت و سهم جامعه محلی باشد قطعا در تعارض با منافع و اهداف این سیاست هاست. مدیریت استان می تواند نظارت کند و نگذارد که در این مسیر بر منافع جامعه محلی خدشه ای وارد شود. هر فرصتی که خلق می شود اولویت اول بهره برداری از آن فرصت با جامعه محلی است و جامعه محلی آن را با سایر گروه ها و اقشار جامعه ایران به شراکت می گذارند. این را باید بدانیم و بپذیریم که تمام ثروت کشور از آن همه ملت است. در هر نقطه از کشور که هر منابع، معدن و … داریم از آن همه کشور است. هیچ استانی نمی تواند این ادعا را داشته باشد که این ثروت محدود به مردمان من است. هر کسی که شناسنامه و هویت ایرانی را داشته باشد در هر نقطه ای که هست حق حیات، زیست، فعالیت و استفاده از فرصت‌ها را دارد. این‌نگاه باید در سطح ملی معنا پیدا کند.

 

نباید حلقه ها را محدود کنیم، همانطور که من به عنوان فرزند غرب کشور، استاندار سیستان و بلوچستان بودم، فرزندان آن دیار هم می توانند استاندار کرمانشاه و یزد و مدیر ملی شوند. باید همه جوانب امر را ببینیم و ملت سازی و ملت زایی کنیم. ملت را ببینیم. اگر با این‌نگرش پیش برویم و نقدهایی که بر ما وارد است و در آن هیچ تردیدی نیست، نقدها را پذیرا شویم، اصلاح کنیم و فرصت‌ها را برابر توزیع کنیم، مطمئن باشید این ها مولفه‌ها و عنصرهای امنیت پایدار و دستیابی به یک کشور توسعه یافته و نه صرفا کشوری که پیشرفت در آن معنا داشته باشد، است.

سرمایه های ملی را باید پاس بداریم که هیچ سرمایه ای مهم تر از خود انسان نیست. اگر به سرمایه انسانی احترام بگذاریم و این تنوع را به رسمیت بشناسیم و با فعلیت بخشیدن آن چه که اساس وحدت است را مورد تکریم قرار دهیم، مطمئن باشید شکاف و گسست، درگیری و تقابل؛ الفاتحه.

 

پایان خبر/